1. 1960년까지 발견된 [이집트 교회법] 사본들로는 A coptic version in Bohairic (H. Tattan, ed.,
The Apostolical Constitutions of the Apostles in Coptic with English Translation [London, 1848]); A coptic Version in Sahidic (W. Till and J. Leipolt, eds.,
Der Koptische Text der Kirchen ordung Hippolyts, Texte und Untersuchungen, 58 [Berlin, 1954]); Arabic version (Perr
“Les' 127 Canons des Apotres.”); Etiopian Version (H. Duensing,
Der Aethipische Text der Kierchen ordung des Hippolyt [Götingen, 1946]) 등이 있다.
Cf. R. H. Connolly,
The so-called Egyptian Church order and Derived Document (Cambridge Texts and Studies, viii. 4, 1916).
“이집트 교회법”이란 명칭은 처음으로 발견된 사본이 Copic본이었기 때문에 발생했다. 그런데 1551년에 로마의 Lateran박물관에 있는 Hippotus의 상(像)에서 발견된 Hippolytus의 작품 목록집에 『사도들의 전통』이 포함되어 있었으며 이것이 바로 『[이집트 교회법』인 것으로 확인됨으로써 그때 이후 『사도들의 전통』이란 명칭이
“이집트 교회법”을 대신하게 되었다. 『사도들의 전통』의 희랍어 사본은 남아있지 않고 6세기의 라틴어 역본을 기초로 하여 Dom Botte가 재구성한 것이 오늘날 통용되어있다. cf. R. H. Conolly.
The so-called Egyptian Church Order and Derive Documents (Cambridge Texts and Studies, viii. 4, 1916);
The Oxford Dictary of the Christian Church, ed., F. L. Cross (London; Oxford Uni. Press).
2. Hippolytus, Ibid., xvi. 17.
“Miles qui est in potestate non occidet hominem. Si iubetur, non exequetur rem, neque faciet iuramentum, Si autem non vult, reiciatur. Qui habet potestatem gladii, vel magistratus civitatis qui indui tur purpura, vel cesset vel reiciatur. Catechumenus vel fidelis qui volunt fieri milites reiciantur, quia contemserunt deum” 3. Hippolytus,xvi. 10-12.
4. John Helgeland,
“Church and the Roman Army, AD 173-337,” Church History, Vol. 43, No. 2 (1973), 154.
5. Ridel.
Die Kirchenrechtsquellen des Patriarchats Alexandrien (Leipzig, 1900), 206f. cf. Cadoux, Ibid., 122-123.
6. Hippolytus,
Comentary on Daniel, III. viii. 9.
7. Hippolytus, Ibid., IV. viii. 7; ix. 2; IV. viii. 7. (νυνὶ δὲ τό νυν κρατούν θηρίον οὐκ ἐστιν ἔν ἔθνος, ἀλλ΄ εκ πασών τών ϒλωσσών καὶ ἐκ παντὸς ϒἐνους ἀνθρώπων συνάϒει ὲαυτῷ καὶ παρασκευάζει δύναμιν είς παράταξιν πολέμου, οἰ πάντες μὲν Ῥωμαίοι καλούμενοι, μὴ ὄντες δὲ πάντες ἐκ μιάς χώρας), ix. 2.(τῷ αυτῷ τρόπω αντιμιμησατο ἡ βασιλεία ἡ νύν ἢτις κρατεί
“κατ΄ ἐνερϒειαν τού Σατανά,” ὀμοίως δὲ καὶ αὔτη ἐκ πάντων τών ἐθνών συλλέϒουσα τούς ϒενναιοτάτους καταρτίζει εἰς πόλεμον, ʿΡωμαίους τούτους ἀποκαλούσα).
8. Hippolytus, Ibid., III. xxiv. 7.
9. John Helgeland,
“Hippolytus,” Christians and the Military, ed. R. J. Daly (Philadelphia, 1985), 35.